Ο Αλέξανδρος Τζιόλης στάθηκε στην κυριαρχία του ΠΑΟΚ καθόλη την διάρκεια της αναμέτρησης δηλώνοντας αναλυτικά:

Για τη νίκη του ΠΑΟΚ:

«Ήταν εναντίον μιας μεγάλης ομάδας, το πρώτο ντέρμπι στο πρωτάθλημα, στην έδρα μας, με τον κόσμο μας και έπρεπε να κάνουμε μια νίκη και για αγωνιστικούς και ψυχολογικούς λόγους«.

Για την αντίδραση του ΠΑΟΚ:

«Νομίζω το αποτέλεσμα του πρώτου ημιχρόνου και ιδίως το ότι δεχτήκαμε γκολ στο ξεκίνημα του δεύτερου κόντρα ροή, έπαιξαν ρόλο. Νομίζω ότι μόνο εμείς υπήρχαμε στο γήπεδο στο πρώτο ημίχρονο. Ημασταν φλύαροι στην τελική προσπάθεια. Όταν δέχεσαι ένα γκολ κόντρα στη ροή του παιχνιδιού σε ρίχνει ψυχολογικά, τα βάζεις με τον εαυτό σους και θέλει ψυχολογικά αποθέματα για να το γυρίσουμε και εμείς, τα είχαμε«.

Για το φινάλε του αγώνα:

«Και η ΑΕΚ έπαιζε στο τέλος, ήταν λογικό να ρισκάρει, οπισθοχωρήσαμε και παραλίγο να το πληρώσουμε σε μια φάση. Μπορεί να συμβεί αλλά θα ήταν πολύ άδικο για το παιχνίδι και την προσπάθεια μας. Είχαμε 4-5 φάσεις στο πρώτο ημίχρονο και θα ήταν άδικο να σταθούμε στη μία φάση της ΑΕΚ. Νομίζω ότι το παιχνίδι τα είχε όλα και εύχομαι να γίνονται τέτοια παιχνίδια στην Ελλάδα«.

Για το αν θεωρεί τον Κάτσε ως τον κορυφαίο παρτενέρ που είχε ποτέ δίπλα του:

«Θα το πουν άλλοι αυτό. Είναι ένας καλός και ταλαντούχος παίκτης. Ο καθένας έχει το ρόλο του και την αξία του και άλλοι κρίνουν ποιος ταιριάζει με ποιον«.

Για τον πλουραλισμό του ΠΑΟΚ στην επίθεση:

«Αν δούμε το σημερινό παιχνίδι, είχαμε τις φάσεις, πλουραλισμό στην επίθεση, είχαμε ευκαιρίες μέσα στην περιοχή. Τα είχαμε όλα, αλλά ήταν λίγο εκνευριστική η φλυαρία στο πρώτο ημίχρονο. Φτάνοντας μπροστά στην εστία, ο καθένας επηρεάζεται, θέλει να δώσει τη νίκη, να είναι ο πρωταγωνιστής. Επρεπε να είμαστε λίγο πιο καλοί μπροστά. Να τελειώναμε το παιχνίδι πιο εύκολα. Σπαταλήσαμε πολλές δυνάμεις και κάναμε πιο δύσκολο το παιχνίδι απ΄ότι ήταν. Η απόδοση μας άξιζε σε μια πιο άνετη νίκη. Η ΑΕΚ είχε το γκολ και τη φάση μετά το 85’. Δεν το αξίζαμε αυτό«.

Για την πίεση που υπήρχε για το τρίποντο και το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί:

«Τα επόμενα παιχνίδια είναι πολύ δύσκολα και δυνατά. Ξεκινήσαμε νωρίς στη σεζόν, έχουμε ένα αρνητικό ότι δεν ξεκουράστηκαμε πολύ, και στο μέλλον ίσως προκύψουν προβλήματα με κούραση. Έχουμε παιχνίδια στα πόδια μας, κάναμε κάποιες γκέλες και μπορεί να ήταν και λογικές. Ήρθε καινούργιος προπονητής, 10-12 καινούργιοι παίκτες, προσπαθούμε να βρούμε πατήματα, ο προπονητής προσπαθεί να μάθει το ελληνικό πρωτάθλημα που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Είμαστε σε φάση αναδιοργάνωσης και είναι καλό να κερδίζουμε και για εμάς και για τον κόσμο«.

Για τις βελτιώσεις που πρέπει να κάνει ο ΠΑΟΚ για να χτυπήσει τον τίτλο:

«Το κυριότερο είναι να γίνουμε ομάδα. Να βρούμε ένα χαρακτηριστικό τρόπο παιχνιδιού του ΠΑΟΚ και μέσα από το καλό ποδόσφαιρο και ομαδική προσπάθεια θα έρθουν τίτλοι. Καταλαβαίνω ότι ο κόσμος έχει μεγάλη δίψα και είναι φυσιολογικό, αλλά δε θα έρθουν οι τίτλοι με βιαστικές αποφάσεις. Θέλει χτίσιμο«.

Για το αν αγχώθηκαν στο φινάλε από την πίεση της ΑΕΚ:

«Όταν χάνεις τόσες ευκαιρίες ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όταν δέχεσαι το γκολ πάντα πέφτεις ψυχολογικά. Πρέπει να αντιδράσεις, αλλά πίστευα στην ομάδα, γιατί ήμασταν σε καλή βραδιά όλοι οι παίκτες. Ήταν δικό μας θέμα να γυρίσουμε το παιχνίδι«.

Για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται:

«Αισθάνομαι μια χαρά και ελπίζω να συνεχίσω να είμαι έτσι«.

Από την πλευρά ο σκόρερ του τέρματος της ισοφάρισης και μόνιμη απειλή κινδύνου για την αντίπαλη εστία, Γκάρι Ροντρίγκες, αναφέρθηκε αναλυτικά:

«Ήταν εκπληκτικό αυτό που ζήσαμε και ελπίζω να είναι ανάλογη η ατμόσφαιρα και στη συνέχεια. Νομίζω ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, είχαμε ευκαιρίες τις οποίες δεν μπορέσαμε να μετουσιώσουμε σε γκολ, αλλά καταφέραμε να μείνουμε δυνατοί και να πάρουμε αυτό που θέλαμε από το παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα και αυτό που έχει σημασία είναι ότι πήραμε τους τρεις βαθμούς σε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Είναι χαρά μας που έχουμε μαζί μας έναν τόσο σπουδαίο ποδοσφαιριστή, σαν τον Μπερμπάτοφ. Έχουμε βρει έναν κώδικα επικοινωνίας, μιλάμε όσο μπορούμε και στη γλώσσα του«.