Για πάντα μέλη της οικογένειας
Οι αποχαιρετισμοί και οι αλλαγές είναι κομμάτι του ποδοσφαίρου. Ειδικά του σύγχρονου που στερείται του καλώς εννοούμενου ρομαντισμού. Δεν παύουν, όμως, να είναι δύσκολοι. Πόσο μάλλον όταν πρέπει να χαιρετήσεις τέσσερις φίλους την ίδια στιγμή.
Ένας σημαντικός κύκλος έκλεισε πρόσφατα για την οικογένεια του Δικεφάλου. Τέσσερις ποδοσφαιριστές αποχώρησαν από τον ΠΑΟΚ. Αθλητές με σπουδαίες προσωπικότητες και μεγάλη προσφορά που συνέδεσαν τα ονόματά τους με την επιστροφή στους τίτλους αποτελώντας κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου.
Πρώτος δικαιωματικά, ο Στέλιος Μαλεζάς. Ο πιο παλιός. Ένας φυσικός αρχηγός. Ο Κατερινιώτης στόπερ ήρθε στον ΠΑΟΚ το 2003, έκανε το… αγροτικό του στον Ηρόδοτο, καθιερώθηκε στην Τούμπα, έγινε μέλος της Εθνικής, βίωσε την εμπειρία του εξωτερικού κι επέστρεψε το 2015 για να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που άφησε στην πρώτη περίοδο παρουσίας του στην ομάδα. Έπαιξε σε περισσότερα από 250 παιχνίδια, σκόραρε πέντε φορές, κατέκτησε τρία Κύπελλα Ελλάδας και ένα πρωτάθλημα, άλλα η συμβολή του στις επιτυχίες δεν μπορεί ν’ αποτυπωθεί με αριθμούς.
Από την ομάδα αποχώρησε ένας ακόμα αρχηγός. Ο λόγος για τον Παναγιώτη Γλύκο. Ο τερματοφύλακας από το Βόλο, έκλεισε τον Ιούνιο 12 χρόνια παρουσίας στην ομάδα. Από το 2007 που πήρε μεταγραφή στον Δικέφαλο έπαιξε για δύο σεζόν ως δανεικός σε Ολυμπιακό Βόλου και Αγροτικό Αστέρα, πριν καθιερωθεί κάτω από την εστία του ΠΑΟΚ. Υπερασπίστηκε την εστία του Δικεφάλου σε 165 εμφανίσεις, κέρδισε τον τίτλο του MVP της σεζόν 2016-17, πανηγύρισε την κατάκτηση τεσσάρων τίτλων και κατάφερε να ξεπεράσει τις πολλές δυσκολίες που βρήκε μπροστά του, βγαίνοντας πάντα δυνατός από καθε περιπέτεια.
Οι δύο άλλοι παίκτες έχουν πολλά κοινά. Ήρθαν μαζί στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 2016. Διαφορετικές χώρες, διαφορετικές κουλτούρες, αλλά κατά κάποιο τρόπο ένα σώμα.
Οι Εβγέν Σάκχοφ και Χοσέ Κάνιας αποτέλεσαν για τρεις σερί σεζόν δύο πολύτιμα εργαλεία για τον ΠΑΟΚ. Ο Ουκρανός μέτρησε 117 συμμετοχές, 21 γκολ και επτά ασίστ. Άνθρωπος που περνούσε απαρατήρητος εκτός γηπέδου, αλλά έκανε τα πάντα εντός. Με πάθος, ένταση και συνέπεια στο παιχνίδι του έδωσε σημαντικές βοήθειες στην ομάδα, σε άμυνα και επίθεση.
Ο Ισπανός από την πλευρά του, εκτός από την ποιότητά του έφερε στην ομάδα την καλή τρέλα. Τη φωνή, το γέλιο, την πλάκα, την θετική αύρα ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Στοιχεία εξίσου απαραίτητα στην ανθρωπογεωγραφία μιας ομάδας με τα τρεξίματα και την εξαιρετική αγωνιστική του παρουσία.
Έπαιξε σε 91 παιχνίδια και παράλληλα πέτυχε και τα πρώτα τέσσερα γκολ του σε επαγγελματικό επίπεδο.
Στέλιο, Παναγιώτη, Εβγέν και Χοσέ σας ευχαριστούμε για όλα. Ήταν τιμή μας…